“ERMENİ SOYKIRIMI İNSANLIK SUÇUDUR, 107 YILDIR YÜZLEŞİLMEDİ!” başlıklı açıklamada, dünyada soykırım olarak tanımlanan ve yirminci yüzyılın büyük kırımlarından biri olarak tarihe geçen Ermeni Soykırımının, insanlığa karşı işlenmiş en büyük suç olarak belleklerde unutulmaz acılar bıraktığı, 24 Nisan 1915’in; Ermeni, Asuri, Süryani, Keldani, Helen, Pontus, Ezidi ve Rum halklarına yönelik, Osmanlı İttihat ve Terakki yönetimi altında başlatılan soykırımın tarihi olduğu ifade edildi.
Açıklamada şunlar kaydedildi:
“Ermeni halkı 1870 – 1890 yılları arasında kendi aydınlarının önderliğinde, ikinci sınıf vatandaş statülerini sorguluyor ve başta vergi kararnamesi olmak üzere, maruz kaldıkları haksızlıklara karşı Osmanlı yönetimine dilekçeler yazıyorlardı. Osmanlı hükümeti dilekçeleri kabul ediyor, haksızlıkların düzeltileceği sözünü veriyor ama adım atmıyordu. Bunun üzerine Osmanlı’ya karşı yer yer isyanlar başlatıldı.
Bu durumdan rahatsız olan Osmanlı hükümdarı II. Abdülhamit, 1890’da çoğunlukla Kürt çetelerini birleştirerek oluşturduğu Hamidiye Alayları ile, Ermeni halkının isyanlarını bastırmak adına 1894 – 1896 arası çeşitli defalar katliamlar uygulamıştır. 1905 – 1906’da Osmanlı yönetimine ortak olan İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin de destekleriyle, Ermeni nüfusun yoğun olduğu Bitlis, Diyarbekir, Erzurum, Harput, Sivas, Trabzon ve Van illerinde bu katliamlar devam ettirilmiştir.
Osmanlı Genelkurmayı, Harbiye Nazırı Enver Paşa, “Ermenilerin Ruslar ile iş birliği yapacağına” dair duyduğu “kaygıyla”, “güvenlik ve önlemleri artırmak” adı altında, 25 Şubat 1915’te bir karar çıkarttı. Çıkartılan karar gereği, Osmanlı kuvvetlerinde görev yapan tüm etnik Ermenileri görevlerinden uzaklaştırıp, yol çalışmalarında ücretsiz çalıştırılmak üzere Amele Taburları’na yolladılar ve çoğu buralarda katledildi. Ermenilerin “Kızıl Pazar” olarak adlandırdığı 23-24 Nisan 1915 gecesinde ise; Osmanlı hükûmeti Alman devletinin de desteği ile İstanbul’da yaşayan yaklaşık 250 Ermeni aydın, yazar, gazeteci ve komite liderini tutuklayıp katletti. Ardından, savaşabilecek yaşta ve güçteki erkekler de katledilerek soykırım başlatıldı.
Yaşlılar, kadın ve çocuklar başta olmak üzere halkın kalan kısmının Suriye çöllerine, tehcire sürülmesiyle devam etti. Yollarda açlık, susuzluk, yorgunluk ve hastalıktan birçok insan yaşamını yitirdi. Kadınlar ve kız çocukları, Osmanlı askerleri ve Kürt çeteleri tarafından kaçırılıp alıkonuluyor, direnenler öldürülüyordu. Yüzlerce kadın, çocuklarıyla birlikte intihar ettiler.”
Soykırımda en çok kadınlar acı çekti!
Açıklamada Soykırım sırasında kadınların yaşadıklarına da dikkat çekildi. Kaçırılan kadınların zorla müslümanlaştırılıp, kimlikleri unutturularak ana dillerini konuşamaz hala getirildiği, kimisinin haremlere cariye yapıldığı, kimisinin sex köleleri olarak satıldığı, müslümanlaştırılan kadınların zorla Türk, Kürt ve Arap erkekleri ile evlendirilip isimleri ve kimlik belgelerinin değiştirildiği, bu evliliklerden doğan çocuklara babalarının aidiyet isimleri verildiği, kadınların kendilerine tecavüz edenlerin çocuklarını dünyaya getirdikleri için, bir ömür utançla yaşarken, kendi halkı tarafından da soyutlandığı belirtildi.
Açıklamada şunlar kaydedildi:
“Kadınlar bu vahşeti ve yaşadıkları acıları yıllarca kimseyle konuşamayarak sessizce içlerine gömdüler.
1915 Soykırımı sürecinde, tecavüz ve zorbalıkla kadın bedeni üzerinden bir toplumun dili, tarihi, kültürü tamamen yok edilmeye çalışılmış, tüm ekonomik ve kültürel varlıkları Osmanlı tarafından yağmalanmıştır.
20. Yüzyılın başlarında, İttihat ve Terakki Cemiyeti tarafından başlatılan soykırım, Kemalist hareket tarafından devam ettirilerek 1,5 milyondan fazla insan katledilmiştir.
Bugün artık dünyada 33 devlet tarafından soykırım olarak kabul edilen bu katliam, TC tarafından üzeri örtülerek, saklı tutularak, halâ süren inkâr politikaları ile red edilmektedir.”
Katliamlar Devam Ediyor!
Açıklamada son olarak şu ifadelere yer verildi:
“İçinden geçtiğimiz süreçte tüm dünyada insanlık covid pandemisiyle mücadele ederken, emperyalistler arası çıkar dalaşının sonucu olan savaşlarla ezilen halklar katledilmeye devam ediliyor. İnsanlar; baskı, sömürü, açlık ve yoksullukla terbiye edilmeye çalışılmakta. Ermeni soykırımının 107. yılında, tüm dünyada emperyalist sistem insanlığa karşı suç işlemeyi en üst boyuta çıkarmış durumdadır.
Faşist Türk devleti de emperyalist efendilerinden aldığı icazetle, başta Kürt ulusu olmak üzere, çeşitli milliyetlere, Aleviler ile diğer inançlara, işçi-emekçilere, yönelik imha ve inkâr politikalarına fütursuzca devam etmektedir.
Avrupa Türkiyeli İşçiler Konfederasyonu (ATİK) olarak, soykırımın 107. yılında; tarihsel olarak büyük haksızlığa maruz kalan Ermeniler, Rumlar, Süryaniler ve diğer milliyetlerden halkın yaşadıkları soykırımları ve tehciri kınarken, katledilenleri bir kez daha anıyor ve acılarını paylaşıyoruz.”
Açıklamanın Ermencesi:
ՀԱՅՈՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԱՐԴԿՈՒԹԺԱՆ ԴԵՄ ՈՒՂՂՎԱԾ ՀԱՆՑԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ
Է , ԱՅՆ ՉԻ ԱՌԵՐԵՍՎԵԼ 107 ՏԱՐԻ !
Հայոց ցեղասպանությունը, որն աշխարհում բնորոշվում է որպես ցեղասպանություն և պատմության մեջ մտել որպես 20-րդ դարի մեծ ջարդերից մեկը, հիշողություններում անմոռանալի ցավ է թողել որպես մարդկության դեմ ուղղված ամենամեծ հանցագործություն։1915 թվականի ապրիլի 24-ը Օսմանյան միության և առաջադիմության վարչակազմի օրոք սկսված ցեղասպանության օրն է Հայ, Ասորի, Քաղդեացի, Հելլեն, Պոնտացի, Եզդի և Հույն ժողովուրդների դեմ։
1870-ից 1890 թվականներին հայ ժողովուրդն իր մտավորականների ղեկավարությամբ կասկածի տակ դրեց երկրորդ կարգի քաղաքացիների իր կարգավիճակը և խնդրագրեր գրեց Օսմանյան վարչակազմին՝ ընդդեմ իրենց ենթարկված անարդարությունների, հատկապես հարկային դեկրետի: Օսմանյան կառավարությունն ընդունեց խնդրագրերը, խոստացավ, որ անարդարությունները կշտկվեն, բայց ոչ մի քայլ չձեռնարկեց։Դրանից հետո ապստամբություններ սկսվեցին օսմանցիների դեմ։Այս իրավիճակից անհանգստացած օսմանյան կառավարիչ Աբդուլհամիտ II-ը 1894-1896 թվականներին ջարդեր է իրականացրել Համիդիեի գնդերի հետ, որոնք նա ստեղծել է հիմնականում 1890 թվականին քրդական ավազակախմբերը համախմբելով՝ ճնշելու հայ ժողովրդի արդար ապստամբությունը։Միության և առաջադիմության կոմիտեի աջակցությամբ, որը 1905-1906 թվականներին օսմանյան վարչակազմի գործընկերն էր, այդ կոտորածները շարունակվեցին Բիթլիս’ի, Դիարբեքիր’ի, Էրզրում’ի, Խարբերդ’ի, Սիվաս’ի, Տրապիզոն’ի և Վան’ի նահանգներում, որտեղ հայ բնակչությունն խիտ է։
Օսմանյան գլխավոր շտաբը, պատերազմի նախարար Էնվեր փաշան 1915 թվականի փետրվարի 25-ին «անվտանգության ու նախազգուշական միջոցների ավելացման» անվան տակ որոշում է կայացրել՝ «մտահոգվելով», որ հայերը կհամագործակցեն ռուսների հետ։ Ըստ ընդունված որոշման՝ նրանք աշխատանքից ազատել են օսմանյան ուժերում ծառայող բոլոր էթնիկ հայերին և ուղարկել Աշխատանքային գումարտակներ՝ անվճար աշխատանքի ընդունելու ճանապարհային աշխատանքներին, և նրանց մեծ մասը սպանվել է այնտեղ։ 1915 թվականի ապրիլի 23-ի լույս 24-ի գիշերը, որը հայերն անվանում են «Կարմիր կիրակի»; Օսմանյան կառավարությունը գերմանական պետության աջակցությամբ ձերբակալեց և սպանեց Ստամբուլում բնակվող մոտ 250 հայ մտավորականների, գրողների, լրագրողների և կոմիտեների ղեկավարների։
Այնուհետև ցեղասպանությունը սկսվեց՝ սպանելով այն տղամարդկանց, ովքեր տարիքով և բավականաչափ ուժեղ էին կռվելու համար: Այն շարունակվեց մնացած մարդկանց, հատկապես տարեցների, կանանց ու երեխաների տեղահանությամբ դեպի սիրիական անապատներ։ Ճանապարհներին շատ մարդիկ մահացան սովից, ծարավից, հոգնածությունից և հիվանդություններից։ Օսմանյան զինվորների ու քրդական ավազակախմբերի կողմից առևանգվել ու կալանավորվել են կանայք և աղջիկներ, իսկ դիմադրողները սպանվել են։ Հարյուրավոր կանայք իրենց երեխաների հետ ինքնասպան են եղել։
Ցեղասպանությունից ամենաշատը կանայք են տուժել !
Առևանգված կանայք բռնի կերպով իսլամ են ընդունել և ստիպել նրանց մոռանալ իրենց ինքնությունը, ինչը նրանց չի կարողացել խոսել մայրենի լեզվով: Ոմանք հարեմների հարճեր էին սարքում, ոմանց վաճառում էին որպես սեռական ստրուկներ։ Իսլամացված կանանց բռնի կերպով ամուսնացրել են թուրք, քուրդ և արաբ տղամարդկանց հետ, փոխվել են նրանց անուններն ու անձը հաստատող փաստաթղթերը։ Այս ամուսնություններից ծնված երեխաներին տրվել են իրենց հայրերի անունները։ Քանի որ կանայք ծնել են իրենց բռնաբարողների երեխաներին, նրանք մի ամբողջ կյանք ամոթով ապրել են և մեկուսացվել սեփական ժողովրդի կողմից: Կանայք այս դաժանությունն ու իրենց ապրած ցավը թաղեցին լռության մեջ՝ տարիներ շարունակ չկարողանալով խոսել ոչ մեկի հետ։
1915-ի Ցեղասպանության ժամանակ բռնաբարության և բռնության միջոցով հասարակության լեզուն, պատմությունը և մշակույթը փորձել են իսպառ ոչնչացնել, իսկ նրա տնտեսական և մշակութային ողջ ունեցվածքը թալանվել է օսմանցիների կողմից:
20-րդ դարի սկզբին օսմանյան սուլթան Աբդուլհամիդի կողմից սկսված ցեղասպանությունը շարունակվեց միության և առաջադիմության վարչակազմի կողմից, և ավելի քան 1,5 միլիոն մարդ կոտորվեց։
Այսօր աշխարհի 33 պետությունների կողմից որպես ցեղասպանություն ընդունված այս կոտորածը ժխտվում է Թուրքիայի Հանրապետության կողմից՝ իր ծածկույթի և ժխտողական քաղաքականությամբ դեռ շարունակվում է։
Ցեղասպանությունը շարունակվում է !
Մինչ մարդկությունը պայքարում է Covid-ի համաճարակի դեմ ամբողջ աշխարհում՝ այն գործընթացում, որի միջով մենք անցնում ենք, ճնշված ժողովուրդները շարունակում են կոտորվել իմպերիալիստների շահերի բախման հետևանքով պատերազմներով։
Մարդիկ փորձում են կարգապահության ենթարկվել ճնշումների, շահագործման, սովի և աղքատության պատճառով: Հայոց ցեղասպանության 107-րդ տարելիցին ամբողջ աշխարհում իմպերիալիստական համակարգը մարդկության դեմ հանցագործությունները հասցրել է ամենաբարձր մակարդակի։Ֆաշիստական թուրքական պետությունը, իր իմպերիալիստ տերերից ստացած թույլտվությամբ, շարունակում է իր ոչնչացման և ժխտողական քաղաքականությունը տարբեր ազգությունների, առաջին հերթին քուրդ ազգի, ալևիների և այլ դավանանքների, բանվորների և բանվորների նկատմամբ։
Որպես Թուրք աշխատավորների եվրոպական համադաշնություն (ATiK), ցեղասպանության 107-րդ տարելիցին մենք ևս մեկ անգամ ոգեկոչում և կիսում ենք նրանց ցավը, ովքեր կոտորվել են՝ դատապարտելով հայերի, հույների, ասորիների և պատմական այլ ազգությունների ցեղասպանությունն ու տեղահանությունը։ ենթարկվել է մեծ անարդարության։
Թուրք Աշխատավորների Եվրոպական Համադաշնություն (ATiK),
